Wiosna, czy to Ty ?

Początkiem lutego rozpoczęły się długo wyczekiwane przez młodzież ferie zimowe. Mimo sporej ilości „prac pilnych” wygospodarowałam wolny weekend by pojechać z rodziną na Rancho. Jak tam było? Och było wspaniale, ciepło +11C, słonecznie, a przede wszystkim wiosennie. Wybraliśmy się na leśny spacer w czasie którego Pan Mąż filozoficznie stwierdzi: Tak tu teraz cicho, a latem każde najmniejsze ździebełko ma swego mieszkańca ;-)

To prawda las spał, co prawda do stawów zaczęli napuszczać już wodę jednakże wkoło nas panowała cisza. Latem wszystko żyje szura, szeleści, ćwierka, kumka, bzyczy :-) ….... tęsknię za tym wszystkim oprócz bzyczenia.

Szliśmy po grobli gdy nagle z trzcin wystartował żuraw. W mądrych książkach wyczytałam, że żurawie generalnie na zimę odlatują natomiast wracają bardzo wczesną wiosną, w kraju pozostają pojedyncze pary. Chyba to prawda co piszą bowiem w święta widziałam na naszym domem regularnie o zachodzie przelatującą parę. Osobnik z trzcin to pewnie jeden z tych zimolubnych żurawi.

Kolejnego dnia naszego ranczowania również chcieliśmy wykorzystać słoneczną pogodę więc zabraliśmy się za prace ogrodowe. Przycinałam krzaczki i drzewka gdy nagle na niebie spostrzegłam sylwetki wielkich ptaków. Nie na bociany za wcześnie ….. ciekawość zwyciężyła porzuciłam sekator, poprosiłam córkę by podała mi z domu torbę ze sprzętem foto. Zmieniłam szybko obiektyw i przez pola poszłam w stronę gdzie wylądowały wielkie ptaki. Ciekawość zżerała i syna, postanowił towarzyszyć mi w wyprawie. Po 15 minutach dotarliśmy do ambony myśliwskiej na łące w sąsiedniej wsi, Michał pomógł mi przystawić drabinę. Kiedy już wdrapaliśmy się na ambonę wiedziałam, że wielkie ptaki to stado żurawi. Czyżby pierwszy zwiastun nadchodzącej wiosny.

 

W Martyny mini ogródku wypatrzyłam białe główki przebiśniegów -:)